Adres: Driekoningendwarsstraat 13
Jacob Isaäk bereikte de leeftijd van 30 jaar
Geboorteplaats: Arnhem geboortedatum 05-06-13
Gestorven in: Auschwitz sterfdatum: 31-03-44
Beroep: slager
Jacob Isaäk's verhaal
Op 26 september 2024 zijn op het adres Driekoningendwarsstraat 13 twee struikelstenen gelegd voor:
https://www.joodsmonument.nl/nl/page/151607/caecilica-van-der-horst-de-groote
en haar zoon
https://www.joodsmonument.nl/nl/page/152395/jacob-isa%C3%A4k-van-der-horst
Jacob Isaäk van der Horst (Arnhem, 5 juni 1913 - Auschwitz, 31 maart 1944) - Netwerk Oorlogsbronnen
Biografie 7 apr 2016
Over Caecilia van der Horst-de Groote
Caecilia van der Horst-de Groote was de weduwe van Joseph Abraham van der Horst, die in 1938 is overleden. Het echtpaar had drie kinderen, onder wie Jacob Izaäk. De twee andere kinderen hebben de oorlog overleefd: Abraham en Duifje, de moeder van Diana, de aanvraagster van de struikelstenen.
(Driekoningendwarsstraat 13 in 1938 met Caecilia de Groote met dochter Duifje rechts)
Uit de bewonersbrief
'....De bewoners van Driekoningendwarsstraat 13 waren Caecilia, Jacob, Abraham en Duifje van der Horst. Caecilia was onze oma, Jacob en Abraham onze beide ooms en Duifje was onze lieve moeder. Oma Caecilia is op 23 april 1943 vermoord in concentratiekamp Sobibor. Zij was vierenvijftig jaar. Oom Jacob is op 31 maart 1944 vermoord in concentratiekamp Auschwitz. Hij was dertig jaar. Onze moeder en oom Abraham hebben de oorlog overleefd. Vader Jozef (opa) was al voor de oorlog overleden. Ter nagedachtenis aan onze (bet-over)grootmoeder en (achter)oom, die wij dus beiden helaas niet hebben gekend, worden op 26 september twee steentjes gelegd. Wij hopen dat de plaatsing eraan zal bijdragen dat zij niet worden vergeten. Mocht u aanwezig willen zijn bij het leggen van de steentjes, dan bent u van harte welkom.....'
Toespraak
Ter gelegenheid van de steenlegging hield (klein)dochter Diana de volgende toespraak.
'Wij zijn hier vandaag samen om oma Caecilia en oom Jaap te eren. Ik ben iedereen die eraan heeft meegewerkt dat dit mogelijk is zeer dankbaar.
Wat mij met name heeft bewogen om dit in gang te zetten is de nagedachtenis van mijn lieve moeder. Mama zou ervan hebben genoten om ons allemaal zo bij elkaar te hebben, zoals we hier vandaag staan.
Zij was in haar laatste levensfase helemaal terug in het verleden en een keer, toen Harm en ik haar bezochten in het verpleegtehuis Oranje Nassau's Oord te Renkum, was ze heel nerveus en gejaagd. Bij die gelegenheid zei ze dat ze gauw naar huis moest, omdat haar moeder haar nodig had. Dat was zo hartverscheurend triest en het is iets wat ik nooit heb vergeten.
Oom Jaap was haar lievelingsbroer.
Tegen mij heeft ze nooit gerept over haar verloren dierbaren, maar wat zal ze veel verdriet hebben gehad. Als ik wel eens aan oma Caecilia dacht, ging er altijd door mijn hoofd dat dit een vrouw was, die waarschijnlijk nooit eerder op reis was gegaan en wier lot het nu was om die vreselijke treinreis naar Sobibor te maken.
En Jaap, die - naar mij is verteld - dacht in zijn optimisme wel even een klusje te klaren in Duitsland, waar hij te werk zou worden gesteld.
Mogen zij beiden rusten in vrede.
Ik dank jullie allemaal voor je aanwezigheid'.
Terug naar Zoekformulier
Adres: Driekoningendwarsstraat 13
Jacob Isaäk bereikte de leeftijd van 30 jaar
Geboorteplaats: Arnhem geboortedatum 05-06-13
Gestorven in: Auschwitz sterfdatum: 31-03-44
Beroep: slager
Jacob Isaäk's verhaal
Op 26 september 2024 zijn op het adres Driekoningendwarsstraat 13 twee struikelstenen gelegd voor:
https://www.joodsmonument.nl/nl/page/151607/caecilica-van-der-horst-de-groote
en haar zoon
https://www.joodsmonument.nl/nl/page/152395/jacob-isa%C3%A4k-van-der-horst
Jacob Isaäk van der Horst (Arnhem, 5 juni 1913 - Auschwitz, 31 maart 1944) - Netwerk Oorlogsbronnen
Biografie 7 apr 2016
Over Caecilia van der Horst-de Groote
Caecilia van der Horst-de Groote was de weduwe van Joseph Abraham van der Horst, die in 1938 is overleden. Het echtpaar had drie kinderen, onder wie Jacob Izaäk. De twee andere kinderen hebben de oorlog overleefd: Abraham en Duifje, de moeder van Diana, de aanvraagster van de struikelstenen.
(Driekoningendwarsstraat 13 in 1938 met Caecilia de Groote met dochter Duifje rechts)
Uit de bewonersbrief
'....De bewoners van Driekoningendwarsstraat 13 waren Caecilia, Jacob, Abraham en Duifje van der Horst. Caecilia was onze oma, Jacob en Abraham onze beide ooms en Duifje was onze lieve moeder. Oma Caecilia is op 23 april 1943 vermoord in concentratiekamp Sobibor. Zij was vierenvijftig jaar. Oom Jacob is op 31 maart 1944 vermoord in concentratiekamp Auschwitz. Hij was dertig jaar. Onze moeder en oom Abraham hebben de oorlog overleefd. Vader Jozef (opa) was al voor de oorlog overleden. Ter nagedachtenis aan onze (bet-over)grootmoeder en (achter)oom, die wij dus beiden helaas niet hebben gekend, worden op 26 september twee steentjes gelegd. Wij hopen dat de plaatsing eraan zal bijdragen dat zij niet worden vergeten. Mocht u aanwezig willen zijn bij het leggen van de steentjes, dan bent u van harte welkom.....'
Toespraak
Ter gelegenheid van de steenlegging hield (klein)dochter Diana de volgende toespraak.
'Wij zijn hier vandaag samen om oma Caecilia en oom Jaap te eren. Ik ben iedereen die eraan heeft meegewerkt dat dit mogelijk is zeer dankbaar.
Wat mij met name heeft bewogen om dit in gang te zetten is de nagedachtenis van mijn lieve moeder. Mama zou ervan hebben genoten om ons allemaal zo bij elkaar te hebben, zoals we hier vandaag staan.
Zij was in haar laatste levensfase helemaal terug in het verleden en een keer, toen Harm en ik haar bezochten in het verpleegtehuis Oranje Nassau's Oord te Renkum, was ze heel nerveus en gejaagd. Bij die gelegenheid zei ze dat ze gauw naar huis moest, omdat haar moeder haar nodig had. Dat was zo hartverscheurend triest en het is iets wat ik nooit heb vergeten.
Oom Jaap was haar lievelingsbroer.
Tegen mij heeft ze nooit gerept over haar verloren dierbaren, maar wat zal ze veel verdriet hebben gehad. Als ik wel eens aan oma Caecilia dacht, ging er altijd door mijn hoofd dat dit een vrouw was, die waarschijnlijk nooit eerder op reis was gegaan en wier lot het nu was om die vreselijke treinreis naar Sobibor te maken.
En Jaap, die - naar mij is verteld - dacht in zijn optimisme wel even een klusje te klaren in Duitsland, waar hij te werk zou worden gesteld.
Mogen zij beiden rusten in vrede.
Ik dank jullie allemaal voor je aanwezigheid'.